Bu bir kedi güzellemesidir…:)


Kedim henüz bir yaşında
uyuyor soba başında…

Çocukken en sevdiğim şiirdi bu.Sırf kendimi bu şiirin içinde hisssedebilmek için kedileri sobanın yanına bir mindere yatırırdım.Hala çok severim bu şiiri ben.
En sevdiğim hayvandır kedi.Ebu hureyrenin kadın versiyonuyum ben.
Onun gibi, kedi için eteğimi kesmesemde,dizimde uyuyan kediyi rahatsız etmemek adına,yerimden kalkmayışım,ağrısada bacağımı oynatmayışlığım vardır…
Sabaha kadar kediyle beraber yatmışlığım,aynı ekmeği paylaşmışlığım,dertleşip ağlaşmışlığım vardır…

Çok güzel dert dinler,çok iyi anlarlar sizi.Gözleri bir çok insanın baktığı gibi boş bakmaz.Okumayı bilin yeterki neler neler söylerler size.

Öyle böyle değil,bir başka seviyorum kedileri.Bilmemki gerçekmidir? Efendimiz (s.a.v) de çok severmiş onları.Sırtlarını okşarmış sık sık,bu yüzdenmiş sırtlarının hiç yere gelmeyişi…

Nankör derler ya hani,hakkaten iftira.İnsandır nankör olan.Ne kadar verilsede unutan,ihanet eden,dirsek çeviren,sırtını dönen insandır.sevilir sevmez,verilir bilmez…Wallahi ben insandan daha nankör bir varlık görmedim…

“…Gerçekten insan apaçık bir nankördür.” (Zuhruf 15)

Bir kere yemek verin,bir kez başını okşayın yeterki,bir daha gitmez başka kapıya…

Arada bir bizim ortanca,kucağında bir yavru kediyle gelir.Pasaklı sokak kedisi işte.Kızarım önce,”çabuk götür onu” derim.Bilir benim zaafımı ya,”baksana anne çok tatlı” der.Kıyamam,dayanamam alırım içeri.Doğru banyoya götürürüm.Sabunlarız,yıkarız bir güzel,kurutma makinasıyla kuruturuz.Pamuk gibi olur,pasaklı kedicik…Korkudan titreyen küçük bedeni,sıcağı gördükçe salar kendini… Birde içince bir kaç yudum süt,değmeyin keyfine. Mır mır mır,mır mır mır…

Ara sıra gelen bu misafir kedicikler en çok bir hafta dururlar bizde.Korkarım bağlanmaktan,tuvalet olayını halledemez,tüylerine kızarım…Nihayet yine ben ihanet eder bırakırım onları sokağa…

Ama çok seviyorum kedileri ben,okşamaya başladığım an,mutluluktan mırlamalarını,sev beni diye yalvarmalarını,şımarıkça kanepe tepelerinde yatmalarını seviyorum.
Kıvrılıp top gibi yatışlarını,usanmadan temizlik yapışlarını,dopdolu bakışlarını,sadık oluşlarını,beni anlayışlarını seviyorum…Ben bırakmazsam,bırakmayışlarını seviyorum…

İtiraf ediyorum,Ümmü Hureyre’yim ben.Kedicik annesiyim.Hayranım kedilere…
O masum gözlerine,en sadık hallerine…
Bir dinleyin onları,neler neler anlatır…
Mır mır mır mır mır mır…

Cahide Sultan