Selamun aleykum canlarım, güllerim, nergislerim, yüreğimin tatlı işgalcileri, görmeden sevdiğim güzel insanlar, hepinize selam olsun…

Aylar olmuş sanki görüşmeyeli. Bulutlu, yağmurlu günlerde ayrılmıştım sizlerden. Güneşli havalarda, mis kokulu nergislerle geldim yeniden. Bizleri kavuşturan Rabbimize sonsuz şükürler olsun.

Özledim sizleri, çok özledim… Aslında pazartesine kadar yazmaya niyetim yoktu ama size kıyamam ben… Yokluğumda neler yazmışsınız meğer. Tek tek okudum mailleri, yorumları… “Neredesin, dön artık!” “İyi misin? Derdin ne, söyle geleyim!”, “Sen gidince evimden bir fert gitti sanki” diyen mailler, yorumlar, hem ağlattı, hem mutlu etti beni. Özlenmek aranmak ne güzel. Hepinizden Allah razı olsun can kardeşlerim benim. Allah sizleri de darda bırakmasın. Arayıp soranınız bol olsun.

Ben bu arada neler yaptım neler. Siz benim dinlenmek için ara verdiğimi sandınız ama ben aslında yorulmaya çekilmiştim..:)

Şimdi alttaki fotoğrafa bakın bakalım, ben neler yapmışım?

Farkettiğiniz gibi 5 ay sonra yeni bir taşınma macerası geçirdim. Eşimin geçen yıl girip kazandığı bir sınav sonucu tayin hakkı vermemişlerdi. O tayin hakkını bu sezon, yani biz taşındıktan sonra verdiler. Bizde yine Aydın’ın daha iyi olacağını düşündüğümüz bir başka ilçesine tayin istedik. Kısmetmiş tayinimiz çıktı.

Kış günü toparlanmak, yerleşmek hakikaten zor işmiş.  Sizlere söyleyip, üzmek istemedim. Biliyorum ki, en ufak sıkıntımı, kendi derdi gibi bilip üzülen dert edinen kardeşlerim var. İşlerim bitsin de öyle haber vereyim dedim.

Üst üste yığılmış koliler gözüme dağ gibi görünüyordu. İşler hiç bitmeyecek sandım. Ama çok şükür ailecek, el birliğiyle işleri hallettik.

Mutfağı bu hale getirmek hiç kolay olmadı tabi.  Kolileri boşaltmak için eğilip doğrulmaktan dolayı epey kas ağrıları çektim. Hâlâ da devam ediyor. Sağlık olsun inşaAllah bu da geçer…

Siz merak edersiniz diye mutfağın iki tarafından resim çektim.

Bu arada sevdiklerimi bir kaç gün misafir ettim. Rüya gibi geldi geçti. Evime yakın sayılabilecek bir mesafede, yorum yaz(a)mayan değerli izleyicilerimden Günnur abla vardı. Gelmeden haber etmiş: “Oraya geliyorum” demiştim. Baktım mail yazmış: “Ne zaman evime geleceksin? Çok bekledim!” diye..:)

Ben de tanışmak babından kısa süreliğine ziyaretine gittim. Beni güzel insanlarla karşılaştıran, mahcup etmeyen Rabbime hamd olsun. Burada görüşebileceğim değerli, hanımefendi bir insanın olması beni ziyadesiyle mutlu etti.

Diğer evimden ayrılırken komşularım çok üzüldü, ağladılar. Kısa sürede birbirimize çok alışmıştık. Allah onlardan da razı olsun. Komşum Ayla abla’nın çok beğendiği için “Anlatılmaz yaşanır” dediği pastalarımı Ayla Abla’yla beraber yapacaktık ama kısmet olmadı, içime oturdu..:((

Ben yokken sizler neler yaptınız canlarım? Bazılarınızdan haberler aldım. Çalıkuşu Semra’mızın babası vefat etmiş..:(( İnna lillahi ve inna ileyhi raciun! Allah rahmet eylesin, taksiratını affeylesin, kabir azabı vermesin. Bizlere de hayırlı bir yaşam ve hayırlı bir ölüm nasip eylesin. Amin…

Bu ara pazarlar kucak kucak nergislerle dolup taşıyor. Görünce dayanamadım aldım. Sizler için bol bol kokladım. Elhamdulillah! Sonra nergisleri Günnur Abla’cığıma hediye ettim. Resimleri de size hediyem olsun. Keşke o enfes kokularını sizlere de duyurmak mümkün olsaydı.

Benden haberler bu kadar gönül dostlarım. Şimdi sıra sizde. Anlatacaklarınız birikmiştir kesin. En az sizin beni merak ettiğiniz kadar, ben de sizleri merak ettim. Tek tek cevaplıyamasam da, yazdıklarınızı merakla ve heyecanla okuyacağım inşaAllah…